Bilimsel Sınıflandırması

Alem (Kingdom): Hayvanlar (Animalia)
Şube (Phylum): Kordalılar (Chordata)
Sınıf (Class): Kuşlar (Aves)
Takım (Order): Galliformes
Familya (Family):Phasianidae
Cins (Genus): Coturnix
Bilimsel Adı: Coturnix Coturnix

Genel Bilgiler

Av: Tohumlar, Çiçekler, Böcekler
Avcı: Kediler, Yılanlar, Rakunlar
Yaşam Alanı: Ağaçlık ve ormanlık alanlar
Beslenme Şekli: Hepçil
Renk: Kahverengi, beyaz, siyah, gri
Ortalama Ömrü: 3 -5 yıl
Ağırlık: 50 – 300 gr
Boy: 11 – 20 cm

Bıldırcınlar tüyleri ve ayırt edici ötüşleriyle tanınırlar.

Bıldırcın, doğal yaşam alanları Kuzey Amerika, Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika’nın geniş alanlarını içeren tombul, kısa boyunlu av kuşlarıdır. Daha az sayıda Güney Amerika ve Avustralya’da da yaşarlar. Bazı türleri evcilleştirilmiş ve etleri – yumurtaları için çiftliklerde yetiştirilmektedir. Bunun dışında, yabani bıldırcınlar av kuşu olarak avcılar arasında popülerdir.

Bıldırcın kuşları zamanlarının çoğunu yerde geçirir, çünkü bodur vücutları uzun mesafeler boyunca uçuş halinde kalmalarını zorlaştırır. Bu kuşlar başlarındaki küçük tüylerden kolayca tanınabilir.

Bıldırcınların bilimsel adı Coturnix coturnix olup, beş alt türü olan Eski Dünya bıldırcınlarını ifade eder.

Yeni Dünya bıldırcınları Callipepla cinsinin üyeleridir ve bazen tepeli bıldırcınlar olarak da adlandırılırlar. Yeni Dünya bıldırcınlarının en yaygın türlerinden biri, beş alt türü olan Kaliforniya Bıldırcınıdır (Callipepla californica). Yine Yeni Dünya bıldırcını olarak kabul edilen Bobwhites, Colinus cinsinin üyeleridir ve Colinus virginianus, Virginia Bobwhite, genellikle Kuzey Bobwhite olarak adlandırılır ve en yaygın olanıdır.

Evrimi

Bıldırcınlar, 22,2 milyon yıl öncesine dayanan tavuklarla ortak bir atayı paylaşmaktadır. Bıldırcınlar 4.000 yılı aşkın bir süredir evcil olarak yetiştirilmektedir. Eski Mısır’da işçiler için protein kaynağı olarak o kadar önemliydiler ki, hiyeroglif sembolleri vardır. Dahası, bıldırcın Çin’de o kadar uzun yüzyıllardır bulunmaktadır ki, Çin bıldırcını birçok modern ırkın atası olabilir.

Bıldırcın Hakkında İlginç Bilgiler

• Bıldırcınlar çalılıklarda şaşırtıcı derecede hızlı hareket eder ve ürkütüldüklerinde saatte 19 km hıza kadar koşabilirler.
• Yetişkin bıldırcın kuşları, gevşek toprağın 5 – 7 cm derinliğine gömülerek ve ardından kanatlarını çırparak toz banyosu yapmayı sever.
• Boyutları çok farklı olsa da bıldırcınlar sülünlerle aynı av kuşları ailesine aittir.

Fizikler Özellikleri ve Davranışı

Bıldırcınlar genellikle kızıl gerdanlardan daha büyük ancak kargadan daha küçük olan küçük kuşlardır, ancak türler arasında büyük farklılıklar da vardır. Bazılarının boyu beş santim kadar küçüktür, bazılarının boyları ise 11 ya da 12 santime kadar çıkabilir.

Küçük başları ve kısa, geniş kanatlarının yanı sıra uzun ve kare bir kuyrukları vardır. Kaliforniya bıldırcınları arasında hem erkeklerin hem de dişilerin öne doğru çıkıntı yapan tüylerden oluşan bir üst düğümü vardır; erkeklerde koyu renkli ve birkaç tüyden oluşan daha uzun ve daha büyük bir tüy bulunur. Bu üst düğüm bıldırcınların ayırt edici özelliği olsa da, tüm türlerde yoktur.

Karın altındaki tüylerin rengi ve düzeni pullu bir görünüme neden olur. Bazı türlerin göğsünün üst kısmında da benekler bulunur. Birçok bıldırcının gagası tohum yiyenlere özgüdür; yani tırtıklı, kısa, kalın ve hafif eğridir.

Japon bıldırcını erkeklerinin boğazında, genellikle üreme uygunluğunu değerlendirmek için kullanılan beyaz köpüklü bir sıvı salgılayan bir saat bezi bulunur.

Bu kuşlar çalılıkların arasında saklanmayı sevdikleri için görülmeleri oldukça zordur. Onları görmek yerine genellikle ayırt edici seslerini duyarsınız. Erkekler sabahları, akşamları ve bazen de geceleri ses çıkarır. Çoğunlukla yalnız yaşayan kuşlardır, tek başlarına ya da başka bir bıldırcın kuşuyla vakit geçirmeyi tercih ederler. Bunun istisnası, konvoy olarak bilinen büyük sürülerin yaklaşık 100 kişilik gruplar halinde toplandığı çiftleşme mevsimidir. Bazı Eski Dünya bıldırcın türleri göç eder, ancak çoğu Yeni Dünya türü göç etmez ve doğdukları bölgede yaşarlar.

Yiyecek bulmak için zamanlarının çoğunu toprağı kazıyarak geçirirler. Bıldırcınlar özellikle çalıların altında ya da yeşilliklerin yakınındaki açık arazide yem aramayı sever. Ürkütüldüklerinde, aniden çok yüksek hızla uçarlar. Bazı türler ise tehlike ile karşı karşıya kaldıklarında hareketsiz kalmayı tercih ederler. Bazı türlerin yırtıcılara karşı korunmak için kemikli topuk çıkıntıları vardır. Bu kuşlar nerede yaşarlarsa yaşasınlar, tünemek, dinlenmek, yuva yapmak, yırtıcılardan kaçmak ve hava koşullarından korunmak için bitki örtüsüne ihtiyaç duyarlar.

Gambel bıldırcını gibi bazı yabani türler sık çalılıklarda veya ağaçlarda tünemeyi sever. Yoğun bitki örtüsü avcılardan korunmalarını sağladığı için çeşitli bitki türlerinden gelen gölgeyi severler. Dişiler yerde yuva alanları inşa eder, bunları dallar, ot sapları, yapraklar ve tüylerle kaplar ve çalıların, kayaların veya diğer korunaklı alanların altına gizlemeyi tercih eder. Bazı bıldırcınlar için toz banyosu, haşerelerden kurtulmalarına yardımcı olur.

Esaret altında, etleri ve yumurtaları için yetiştirilen en popüler tür olan Japon bıldırcın kuşları bölgecidir ve genellikle evlerini davetsiz misafirlere karşı savunurlar. Aşırı kalabalık koşullarda bazen gagalama ya da yamyamlığa başvurabilirler.

Bıldırcın Nerede Yaşar?

Ormanlık alanlar ve dağ eteklerindeki ormanlarda yaşarlar. Ayrıca yarı kurak ve çalılık alanlarda da yaşama eğilimindedirler. İnsanlara karşı toleranslıdırlar ve bazı şehir parklarında, bahçelerde ve tarım alanlarında görülebilirler.

Bıldırcın Ne Yer?

Bu kuşlar hepçil hayvanlardır, ancak öncelikle bitkilerle beslenirler. Yavrular böcek yemeyi sever, ancak olgunlaştıkça yavaş yavaş bitki ağırlıklı beslenirler. Tohum, yaprak, buğday, arpa, çiçek ve meyvenin yanı sıra ara sıra çekirge ve solucan da yerler. Gambel bıldırcını gibi bazı türler, diyetlerini yılın zamanına ve su ihtiyaçlarına göre kolayca uyarlayabilirler. Mevcut olduğunda, bu bıldırcın kuşları kaktüs meyveleri ve çilekleri yiyecektir.

Yaşam Döngüsü

Esaret altında bıldırcın kuşlarının yetiştirilmesi kolaydır. Yaygın kümes hayvanı hastalıkları onları etkilese de, biraz dirençlidirler. En popüler evcilleştirilmiş cins olan Japon bıldırcınları yumurtadan çıktıktan yaklaşık altı hafta sonra olgunlaşır. Uygun bakımla, 50 ila 60 günlük olduklarında üremeye başlayabilirler. Tavuklar ilk yıllarında ortalama 200 yumurta bırakabilirler.

Bu kuşların esaret altında ortalama iki buçuk yıllık bir ömürleri vardır. Tek bir erkeğin üç dişi ile gruplanması yüksek doğurganlık sağlar. Yumurtaların çatlaması ortalama 23 gün sürer. Yumurtadan yeni çıkan bıldırcın civcivleri küçüktür ve suya girmelerini önlemek için bu alanları çakıl taşları veya misketlerle doldurarak su yalaklarında boğulmaktan korunmaları gerekir.

Gambel bıldırcını gibi bazı türler tek eşlidir, ancak Kaliforniya bıldırcını gibi diğerleri birden fazla erkek ve dişi içeren kuluçkalar oluşturur. İlkbaharda çiftleşme mevsimi boyunca erkekler kendi bölgelerini sahiplenir ve döllenmeden sonra 12 ila 16 yumurta bırakmak için yuva yapan dişiler için rekabet ederler. Hem erkekler hem de dişiler yavrulara bakar.

Çoğu türün yavruları prekosyaldir, yani doğduklarında iyi gelişmişlerdir ve yuvayı terk edip ebeveynlerini takip edebilirler. İki hafta sonra uçabilirler ve üç ila dört haftada makul ölçüde bağımsız olurlar. Yabani bıldırcınların ortalama ömrü iki ila üç yıldır, ancak çoğu beş veya altı yıl kadar yaşayabilir.

Kuzey Bobwhite gibi bazı türlerin ilk yıldan sonra hayatta kalma oranı sadece yüzde 20’dir. Buna ek olarak, yavruların sadece yüzde 32 ila 44’ü başarılı bir şekilde yumurtadan çıkar. Bu düşük hayatta kalma oranı nedeniyle, Kuzey Bobwhite genellikle her sezon iki ila üç yavru yetiştirmeye çalışacaktır. Bu tür için kuluçka Nisan sonunda başlar ve Temmuz başına kadar devam eder.

Genel olarak, yabani bıldırcın popülasyonunun yaklaşık yüzde 70 ila 80’i her yıl ölür. Yüksek düzeyde üreme ölüm oranını dengeler.

Avcıları ve Tehlikeleri

En büyük tehlikeleri insanlar tarafından avlanma olmakla birlikte kediler, yılanlar, rakunlar gibi canlılar diğer avcılarıdır.

Popülasyonu

Dünya genelinde yaklaşık 130 bıldırcın türü bulunmaktadır, bu nedenle koruma statüleri Uluslararası Doğa Koruma Birliği tarafından en az endişe verici olarak kabul edilmektedir. Bu türlerden yaklaşık 70’i evcilleştirilmiştir. Ancak 1990’larda Kaliforniya bıldırcını, sayıları 100’ün altına düştüğü için nesli tükenmekte olan bir tür olarak kabul edildi. Sayıları toparlandı ve artık yok olma tehlikesiyle karşı karşıya oldukları düşünülmüyor.

Habitat tahribatı ve kontrolsüz avlanma bir avuç yabani bıldırcını olumsuz etkilemektedir. Bunlardan en dikkat çekeni, kentsel yayılma ve en sevdiği yaşam alanlarının tahrip edilmesi nedeniyle zarar gören Güney Bobwhite’tır.

Bıldırcınlar ne kadar yaşar?

Yabani bıldırcınların ortalama yaşam süresi bir buçuk yıldır. Tutsak bıldırcınlar iki ila üç yıl yaşayabilir, ancak türler arasında farklılıklar vardır.

Bıldırcın ne yer?

Bıldırcınlar teknik olarak hepçil olsalar da, tohumlar, bitkiler, bazı tahıllar ve meyvelerin yanı sıra ara sıra çekirge veya solucanlardan oluşan vejetaryen bir diyete sahip olma eğilimindedirler

Bıldırcın kafasındaki tüy ne işe yarar?

Bıldırcın başının üstündeki tüy, erkek kuşun eşini çekmesine yardımcı olur. Dişiler genellikle saçsız erkeklerin aksine tüyleri tam olan erkekleri tercih eder.

Bıldırcınlar neden uçmak yerine koşarlar?

Bıldırcınlar gallinaceous kuşlardır, yani uçmakta iyi olmayan tombul yer besleyicileridir. Sadece ürktüklerinde ya da göç ederken uçarlar.

Bir bıldırcın ne kadar uzağa uçabilir?

Bıldırcınların çoğu havadayken kanatlarını hızla çırptıkları ve gerekli dayanıklılığa sahip olmadıkları için uzağa uçamazlar. Genellikle doğdukları yerin 40 dönümlük yarıçapı içinde yaşarlar.