Yakalı Pekarinin Bilimsel Sınıflandırması

Alem (Kingdom): Hayvanlar (Animalia)
Şube (Phylum): Kordalılar (Chordata)
Sınıf (Class): Memeliler
Takım (Order): Çift Toynaklılar
Familya (Family) : Pekarigiller
Cins (Genus): Pecari
Bilimsel Adı: Pecari Tajacu

Yakalı Pekari Sloganı

12’li gruplar oluştururlar!

Yakalı Pekari Hakkında Bilgiler

Av: Böcekler ve küçük kertenkeleler
Yaşam Alanı: Yağmur ormanı ve çöller
Tehdit: Çakallar, Aslanlar, Jaguarlar
Beslenme Şekli: Hepçil

Yakalı Pekarinin Fiziksel Özellikleri

Renk: Koyu gri
Ortalama Yaşam Süresi: 10 yıl
Ağırlık: 9 – 27 kg

Yakalı pekari, görünüm olarak benzese de kelimenin hiçbir anlamıyla bir domuz değildir. İskelet, dişler ve midelerindeki farklılıklar nedeniyle tamamen farklı ailelere aittirler. Bu tür, en yaygın olarak Amerika’nın sıcak ve tropikal bölgelerinde görülür.

Yakalı Pekari Hakkında İlginç Bilgiler

• Yakalı pekariler ayağın orta iki parmağı üzerinde yürür. Diğer ayak parmakları, bacağın daha yukarısında bulunur ve daha kısadırlar.
• Yakalı pekariler, yaklaşık 30 milyon yıl önce Avrupa’daki domuz benzeri atalardan evrimleşti. Daha sonra Avustralya ve Antarktika hariç diğer tüm kıtalara yayıldılar.
• Yakalı pekari avlanır, evcil hayvan olarak tutulur ve hatta çiftliklerde yetiştirilir. İnsanlarla olan bu etkileşim, muhtemelen insanların Amerika’ya ilk gelmesinden bu yana uzanıyor. Mayalar, pekari sürülerini ritüel ve yemek için kullanmak üzere sakladıkları biliniyordu.
• Yakalı pekariler, özellikle yakındaki su kaynakları kuruduğunda, serin çamurluklar oluşturmak için toprağı ezip kazarlar. Bu çakallar, kurbağalar ve diğer yarı suda yaşayan hayvanlar için farklı ekosistemler haline gelir.

Yakalı Pekari Görünümü ve Anatomisi

Pekari, yaban domuzu ile görünüm olarak benzerlik gösterir. Büyük, köşeli bir kafası, dairesel bir burnu, küçük kulakları, zar zor görülebilen kuyruğu ve (dudaklardan çıkıntı yapmayan) kocaman köpek dişleri vardır. Kalın kürk, alt çeneden arkaya bir yaka gibi uzanan açık kahverengi bir desene sahiptir. (bu nedenle türün adı da buradan gelir).

Dişler, domuz ve pekariyi ayıran özelliklerden biridir. Domuzların kavisli köpek dişlerinden ziyade yukarı veya aşağı doğru büyüyen dikey köpek dişlere sahiptir. Bu köpek dişleri çeneyi stabilize etmek ve ısırmanın gücünü artırmak için birbirine kilitlenir. Bu diş düzeni çiğnemeyi bir yukarı ve aşağı hareketle sınırlasa da, pekarinin bir hurma somununun olağanüstü sert kabuğunu kırmak için yeterli kuvveti uygulamasına da izin verir.

Yakalı pekari, tüm pekari türlerin en küçüğüdür, baştan kuyruğa 1 metreden daha kısa ve omuz yüksekliğinde 30  ila 50 cm  uzunluğunda ve ortalama olarak 9 ila 27 kg ağırlığındadır. Bu türün en büyük üyeleri yaklaşık 30 kg ve 1,2 metreye kadar büyür.

Yakalı Pekarinin Yaşam Alanı

Yakalı pekari, Güney Amerika Birleşik Devletleri’nden (Phoenix ve Tucson’a kadar kuzeyde) Arjantin’e kadar uzanan devasa, kesintisiz bir alanı kaplar. Endemik olduğu tek yer Karayip adaları Trinidad ve Tobago’dur, ancak diğer birkaç adaya da girmiştir. Bu tür, çeşitli farklı ortamlarda yaşayabilirr: tropikal yağmur ormanları, çalılıklar, otlaklar, bataklıklar ve dikenli armut kaktüslü mesquite çöller. Aynı zamanda insanların yaşadığı bölgelerdeki yaşama da adapte olmuştur.

Yakalı Pekarinin Davranışı

Yakalı pekarın sosyal hayatı, 5 ila 15 bireyden (bazen 50’ye kadar) oluşan çok yakın ve birbirine bağlı sürülerin etrafında döner. Bu sürüler, en tepede bir baskın erkek ve boyuta göre belirlenen sıralamanın geri kalanıyla standart hiyerarşik davranış sergiler. Daha küçük yiyecek arama gruplarına ayrılmaları dışında, gözlemler bu sürülerin oldukça istikrarlı birimler olduğunu gösteriyor. Hiyerarşi çok fazla değişmez ve nadiren yeni üye kabul ederler. Bu tür en çok gündüzleri aktiftir, ancak beslenme ve yiyecek arama zamanları, baskıcı sıcakla başa çıkmak için yazın daha çok geceleri avlanırlar.
Her grup, bazen 1000 hektarı aşan büyük bir alanı kaplar (1 hektar 10.000 metrekareye eşittir). Hem erkekler hem de dişiler, bölgelerini agresif hareketlerle savunurlar. Aralarında oluşabilecek bir kavga, tam vücut teması veya ısırmalar nedeniyle ciddi yaralanmalara neden olabilecek bir olaydır.

Yakalı pekari, bir domuzla bazı ortak özelliklere sahiptir. Serinlemek, mükemmel yüzme yeteneklerine sahip olmak ve inanılmaz koku alma duyularıyla toprağa gömülü yiyecekleri bulmak için çamur içinde yuvarlanırlar. Aslında koku, birbirleriyle iletişim kurmanın ve duyusal bilgi edinmenin ana yoludur. Yakalı pekariler, sırtlarındaki bir bez aracılığıyla güçlü bir koku yayarlar (bu nedenle misk domuzu da deniliyor). Koku ile bölgelerini işaretlemek için kayalara, ağaçlara ve kütüklere sürtürünürler. Ayrıca grubun diğer üyelerini tanımlamak için de kullanılır. Bu, küçük gözlerini ve nispeten zayıf görüşlerini telafi eder.

Dokunma, iletişimlerinin bir başka önemli yönüdür. Vücutlarını birbirlerine sürterler ve koku alışverişinde bulunurlar. Homurtular ve çıkardıkları diğer sesler de onların iletişim repertuarının bir parçasıdır.

Diğer birçok geviş getiren toynaklı hayvanın (domuzlar dahil) aksine, yakalı pekarinin, 4 odacıklı bir mide yerine üç odacıklı bir midesi vardır.

Yakalı pekerler, aynı zamanda zengin bir duygusal yaşama sahip oldukça zeki yaratıklardır. Arizona’nın merkezinde çekilen bir dizi video, bir arkadaşının ölümü üzerine yas tutan bir sürüyü kaydetmiştir. Sürü, 10 günlük bir süre boyunca tekrar tekrar cesede döndü, yanında uyudu ve çakalları ondan uzaklaştırdı. Ölü bedenle olan etkileşimlerinin derinliği gerçekten olağanüstü.

Yakalı Pekarinin Beslenmesi ve Tehditleri

Pekari, yerel ekosistemin önemli bir aracı parçası olarak hizmet eder. Besin maddelerini ve kaynakları besin zincirinin altındaki bitki maddesi ile üstteki yırtıcılar arasında aktarır. Ekosistem boyunca tohumların yayılmasında kasıtsız olsa da önemli bir rol oynarlar. Küçük tohumlar sindirim sisteminden geçerken, geçemeyenler ise tükürülür. Dolayısıyla başka bölgelerde yeni bitkilerin oluşabilir.. Çakal, aslan, jaguar gibi yırtıcılar ise kendileri için büyük tehdittir.

Yakalı Pekarinin Bugünkü Yaşam Durumu

Sayılarını kesin olarak söylemek zordur, ancak IUCN Kırmızı Listesi şu anda yakalı pekari için en az endişe verici tür olarak kabul etmektedir. Orta Amerika ve Amazon’daki bazı yerel nüfus, yağmur ormanlarının tahrip olması nedeniyle tehdit altında olabilir. Ancak türler çok uyumlu olduğu için insanlar arasında bile çok çeşitli farklı habitatlarda yaşayabilir.